‘David Bohm’ เป็นนักฟิสิกส์ทฤษฎีคนสำคัญของศตวรรษที่ 20 เขาได้เสนอทฤษฎีภายใต้กระบวนทัศน์แบบองค์รวมที่ “การสื่อสารของมนุษย์” เรียกว่า “Dialogue” แนวคิดและวิธีการสนทนาถูกนำไปประยุกต์ใช้กันอย่างกว้างขวาง และในหนังสือ ‘ว่าด้วยความสร้างสรรค์ (On Creativity)’ เล่มนี้ ผู้เขียนเสนอว่า หากความคิดสร้างสรรค์ไม่ถูกปิดกั้นด้วยเงื่อนไขต่างๆ ความสร้างสรรค์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในของแต่ละบุคคลจะสามารถแสดงออกได้เหนือกว่าที่คาดคิดไว้ ซึ่งความงามไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของความเห็นส่วนตัวที่ขึ้นอยู่กับผู้มองเป็นปฐม หากมันคือพลวัตเป็นกระบวนการที่วิวัฒน์ขึ้น อันประกอบไปด้วยระเบียบ โครงสร้างและบูรณาการอันสอดคล้องกลมกลืน ซึ่งความเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์ของสิ่งเหล่านี้จะส่งผลให้เกิดการรับรู้ในเชิงสุนทรียะขององค์รวม ด้วยเหตุนี้ ‘ความสร้างสรรค์’ จึงไม่ถือว่าเป็นคุณลักษณะเฉพาะกลุ่มคน อาทิ ศิลปิน นักคิด นักเขียน ฯลฯ เท่านั้น จากที่ผู้เขียนได้สืบค้นที่มาและสำรวจธรรมชาติแห่งความสร้างสรรค์ของมนุษย์ การเชื่อมโยงจิตใจเข้ากับขอบข่ายของกระบวนการสร้างสรรค์ของธรรมชาติ และพบว่าการสำแดงออกของความสร้างสรรค์ของมนุษยชาตินั้น มิได้แค่คล้ายคลึงกับกระบวนการสร้างสรรค์ของธรรมชาติเท่านั้น แต่มันคือ ‘ธรรมชาติหนึ่งเดียวกันกับพลังสร้างสรรค์ของจักรวาล’